16 Nisan 2008 Çarşamba

İlk defa bir kelebeğe dokunabildim, imkansız sanırdım..
Hiç bir hissiyatı yokmuş, ne ilginç.

O kadar kırılgan ki, sanırım zarar vermemek kaygısıyla yaklaşınca hissiyatı yok ettim..

Bu kadar.

6 yorum:

Unknown dedi ki...

Asil sen su mavili yesilli alli pullu guzel olanlara bir dokun. Ben aslinda avcuma aliyordum dokunmaktan ziyade. Sonra da serbest birakiyordum. Avcumun ici kanadinin rengine bulaniyordu. Bu fotograftaki biraz uyuz gibi gorundu bana. Kahverengi filan, cok cool.

pass dedi ki...

yazınızın sonunda "bu kadar." dedikten sonra "paylaşmak istedim" şeklinde postunuzu sonlandırırsanız bestfm dj i havası veriyorsunuz ve okuyucularınız içten içne size sinir filan oluyor denedim gördüm sevgili turşu tavsiyemdir hatta konuşurken sürekli şunu söylemek de fena değil: paylaşmak ister misin?
gibi.
sevgiler.

pass dedi ki...

yukardaki yorumun hiç bir amacı yoktur ne özel ne tüzel belki bu esnada arcade fire dinlemesem böyle olmayacaktı. kim bilir.
bazı şeylerde sandığımız kadar hissiyat olmuyor.

zenocadı dedi ki...

Kelebeklerden çok korkarım.. Aslında onlardan değil kendimden korkarım, onlara zarar vermekten... Hep uzak duruşumun da sebebi budur..

skoer dedi ki...

kelebek değil bu. kuş bu kuş.

stickman dedi ki...

100 milyon versen dokunmam. pileysteyşın üç ve hayd definıyşin televizyon alsan düşünürüm.